Verloren strijd

Een blik voor altijd
Starend naar de eeuwige duisternis
Ben jij het in gedachtenis
Van je aardse wereld bevrijd.

Alleen, machteloos, ik denk aan jou
Letters vullen de leegte niet
Een pijn die jij niet meer ziet
Wat gebeurde er nou?

Het leven ontwricht
Door onze tranen een lach
Van weet je nog gewoon omdat het mag
Jij bijzonder mens gevangen in dicht.

Het is herfst nu, maar de winter komt
Nooit zo donker geweest
En juist dan is het gemist er het meest
Als bij de rest de pijn verstompt

Ik schuil
Liefde, gemis, intens verdriet
Stralende zon, regent dat het giet.
Ik huil.