Wanneer tijden keren

ik heb vloed in overvloed
en heb weg ge-ebt
om toch maar een zandkasteel te bouwen
voor jou en mij

ik zal de dag altijd onthouden
dat ik aanspoelde
gestrand in geborgenheid

overspoeld
door dat waarvoor zelfs water tekortschiet als metafoor
ik zie je en jij ziet mij
al de rest die kijkt gewoon
en met geluk lezen ze tussen de zinnen door