even de weg kwijt
Even de weg kwijt
als je eventjes de weg kwijt bent
zo erg dat niemand je nog herkent
dan gaat alles echt even fout
en niets laat je dan meer koud
alles word verkeerd opgevat
terwijl je het echt niet zo bedoeld had
je haalt je rare dingen in je hoofd
en voeld je dan compleet verdoofd
alles dus even verkeerd zien
dingen voelen die ik niet verdien
proberen weer alles op rijtje te krijgen
proberen eventjes te zwijgen
een dikke knuffel doet dan goed
en is bijna alles weer zoals het wezen moet
even dicht tegen elkaar aan staan
en je kunt er even weer tegen aan
ik wil de weg niet kwijt zijn
dat doet te veel pijn
ik wil in ons geloven
dat zal ik je nu beloven
Reacties op ‘even de weg kwijt’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!