Verloren
In een land vol pijn en vol verdriet,
Helpt men daar elkander niet.
Mensen lijden, zijn vol pijn,
Nee, echt zonder gein.
Het leven is hard zeggen ze dan,
Geldt dat voor elke vrouw of man.
Nee als hen iets overkomt gaan ze klagen,
Te zwak de last te dragen.
Daarom is woede een goed schild,
Zodat je hart niet zo verkilt.
Neem nu de grootste deugd,
Die veel mensen erg verheugd.
De liefde is een prachtig goed,
Toch weten veel mensen niet hoe je liefhebben moet.
Van liefde kun je heel blij worden,
Of jezelf met pijn omgorden.
Je houdt van iemand zonder voorwaarden,
Maar diegene wil iemand met andere aarden.
Die persoon is prachtig geheel,
Je zou haar niet veranderen ook niet voor een deel.
Haar haar, haar ogen of haar mond,
Gewoon te mooi, t is ongezond.
Als ze je dan afwijst voel je je rot,
Ja, je gaat eraan kapot.
Je hart is niet gebroken,
Je gevoel niet weggedoken.
Je ziel die lijkt verbrijzeld,
Je hart gekaapt, gegijzeld.
Ingezonden door
Verwijderde gebruiker
Geplaatst op
23-08-2013
Over dit gedicht
gewoon mn gevoel
Geef uw waardering
Op basis van 7 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Liefdesverdriet PijnReacties op ‘Verloren’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!