Ze gaat ervandoor.
Zij staat op in't donker,
haar kamer schaduwsomber
deze morgen.
In de flat is't nog vroeg,
ze trekt haar mantel aan
en vertrekt dan.
't Is nog pikkedonker,
naar benee de boulevard op,
ze gaat ervandoor.
De bus-chauffeur doet voor haar
de lámpen aan én start de mótor
-- en glimlacht.
Voorbij trekt de mensenstoet,
zij verlaat de stad,
ze voelt zich goed.
Ze rijdt nergens heen,
herinnert zich niets meer.
Zij's verloren in 'n droom,
'n grote léégte vréét aan háár,
zij's ervandoor.
In een regenstorm
bij de halte van't strand
stapt ze uit.
Blote voeten in't zand,
zij aanschouwt de oceaan
in wazige lucht.
In een kort ogenblÃk
denkt ze aan haar kind'ren.
Hun gezichten ziet ze weer
gelijk een stomme film,
. . . dan niets meer.
Vertaling: 白ç‹
Elle s'en va. © Camille.
[Album: Le Sac des Filles (2002).]
NB: Couplet 4 >>
"Le conducteur du car / allume pour elle ses phares / et sourit."
". . . / doet voor haar de autolampen aan / . . ." >>
suggererend ook de motor, zoals blijkt in de volgende coupletten !!
NB: Couplet 5 >>
"La campagne défile ... " >> "De veldtocht trekt voorbij ... "
Ik vermoed, dat Camille bedoelt:
de stoet van mensen op weg naar hun werk
en het dagelijkse gevecht dat men voert om succesvol te zijn,
voor de kinderen te kunnen zorgen, geliefd te zijn door je naasten,
het voldoen aan verwachtingen, ... moeten, moeten, moeten ...
ach, alles achterlaten, vergeten, vrijheid ("de oceaan") !!

Ingezonden door
Geplaatst op
20-08-2013
Geef uw waardering
Op basis van 5 stemmen krijgt dit gedicht 2 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Burn-out Moederschap Vergeten Vluchten VrijheidReacties op ‘Ze gaat ervandoor.’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!