rust
Rust
Rust valt om me heen,
niet meer voelen als een steen.
Rust in hoofd en hart,
dat voelt toch zo appart.
Rust om het te laten gaan,
gewoon even zwak te staan.
Rust, te kunnen zeggen wat je voelt,
zo gegund door velen, goed bedoeld.
Rust te kunnen zijn wie je bent,
iemand die je eventjes verwend.
Rust om het ook nog is te accepteren,
dat ik dat nu zelfs nog kan leren.
Rust over emoties en gedachten,
gevoelens die verzachten.
Rust om alles te kunnen uiten,
laat ze maar lekker kletsen buiten.
Rust is wat ik nodig had,
nu voelend als een heel warm bad.
Rust waar ik niet aan toe durfde te geven,
is nu de redding van ons leven.
Ingezonden door
Geplaatst op
20-08-2013
Geef uw waardering
Op basis van 2 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Accepteren Emoties Gedachten Redding RustReacties op ‘rust’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!