mijn liefste hond
hier op de tafel,
lig je dan.
je kijkt me aan en wil zeggen,
dat het niet langer meer kan.
de dierenarts geeft je een spuitje,
hier in je poot.
je gaf geen geluidje,
nu wist ik je bent dood.
de tranen rolden over mijn wang,
jij hing uit mijn leven.
je was er 17 jaren lang,
en toen poef weg was je leven.
en daar lig je dan in de tuin,
rechts achterin bij het hek.
precies onder de bloementuin,
mijn lievelings plek.
ik zat daar altijd met jou,
we hadden het fijn.
ik hoop dat ik die herinneringen onthoud,
en dat je in mijn dromen verschijnt.
ik wou dat je hier nog was,
dan konden we springen in een regenplas.
en rennen over het strand,
daarna slapen in je hondenmand.
het is nu al een jaar geleden,
ik herinner de dag nog steeds.
dat jij was overleden,
dat raakte mij het meest.
maar hij die ik lief heb,
verlaat mij nooit echt.
ik kan hem altijd vinden,
hier in mijn hart, levensecht.
Reacties op ‘mijn liefste hond’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!