Psalm 42

Ik schreeuwde als een hert
maar niet naar frisse waterstromen
verlangen doortrok me
dorst
maar niet naar God.

Ik huilde
mijn ziel boog zich neer
ik zuchtte en riep
maar niet tot God.

"Waar is God?"
deze vraag
echode
over waat'ren, golven en baren
over de afgrond

Toen versmolt Gods ziel
terwijl ik me onder spotters schaarde
Hij gaf me een nieuw lied
een lied in de nacht
Hij verwisselde druk
in eeuwig geluk.