Begrafenisstoet

We liepen langzaam
voort, verder
de dode voorop gedragen
de familie erachter.

Hoorbare stilte
doffe passen
afgevallen bladeren
fluisterende wind
klokgelui
van de dood.

De laatste plaats
gedwongen confrontatie
de dode omkleed
door zwart.

We keken in het graf
het duizelde
Tranen stroomden voort
gebroken mensen
verstomd gemoed.

De weg terug
wijkende stilte
gesnik voor
gemompel achter.

Even stilgestaan
bij de werkelijkheid
óók ons blad
verdort.