Ik beken kleur
Ik kijk vol verlangen naar je uit,
Naar dat korte moment, wanneer je me volledig omsluit,
Je maakt mij met jouw warmte hartstikke heet,
Het is daarom dat ik me graag voor je uitkleed.
Wanneer ik behoedzaam naakt op je ga liggen en op je knopjes druk,
Word ik gevuld met een hemels gevoel van geluk,
Verrukt houd ik mijn ogen stijf op elkaar,
Oh... nog een paar minuutjes... dan ben ik klaar,
Voor mijn ziel ben jij het ware zonlicht,
Kijk toch eens wat je met me uitricht,
Ik zeg je dat ik kleur moet bekennen,
Dus nooit meer stoppen om mij zo zalig te verwennen.
Terwijl ik me met een handdoek ontdoe van het natte zweet,
Blaas jij een laatste briesje heel discreet,
Dat is iets waarvoor ik je hartelijk bedank,
Ook al ben je maar een simpele zonnebank.
Reacties op ‘Ik beken kleur’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!