Ik ben je dochter papa
Ik ben je dochter, meid en zal dat voor altijd blijven.
Maar je hebt het zo vreselijk verknald, dat je nu een vreemde voor me bent.
Al die jaren verloren, ze betekenen niks meer het ging fout, elke keer weer.
Je was me alles, je was mijn nummer 1.
Maar ik wen er nu aan dat je uit mijn leven verdween.
Ik doe mijn ogen dicht, denk aan jaren terug en zie je gezicht.
Er was altijd wel iemand, maar niemand als jou.
Maar je bent te laat om er voor me te zijn.
Die kansen heb je gehad, en elke keer deed je me weer pijn.
Ik ben gewend aan het gevoel dat jij me weer laat stikken.
Nu ben ik er klaar mee, ik hoef het niet meer te pikken.
Ik heb zoveel moeite gedaan om jou bij me te houden.
Maar ik ben je kwijt, net als mijn vertrouwen.
Mijn vertrouwen of het ooit nog goed zal komen.
Is nu zo klein dat ik er alleen nog over kam dromen.
Soms denk ik dat alles mis gaat, dat ik net zo als jou wordt.
Ik wil geen woorden meer vuil maken aan jou, dus ik hou het kort.
Ik mis hoe je was, ik haat hoe je nu doet.
Ze zeggen dat ik op me vader lijk, maar ik weet niet eens meer wie hij is.
Ingezonden door
Geplaatst op
01-08-2013
Geef uw waardering
Op basis van 7 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
IkbenjedochterReacties op ‘Ik ben je dochter papa’
-
Jeetje tot tranen toe geroerd.ik had het zelf kunnen schrijven zo lijkt het op de gevoelens die ik nu heb.
T v ham - 09-10-2013 om 21:41