stemmen

Elke dag die stemmen,
Elke dag opnieuw.
Die me laten twijvelen,
Wat ik nou echt wil.

Ik kan niet meer kiezen,
Ze maken me in de war.
Ene moment heel zeker,
En daarna in mijn sar.

Alle stemmen door elkaar,
Een ellende in mijn hoofd.
Die maar blijven praten,
Ik volg ze niet meer .

Alle stemmen praten luid,
Zonder te stoppen.
Over mijn leven,
Maken ze nu een deel uit.

Magerder geworden,
Door een fluisterende stem,
Die me zegt alles word beter,
Geloof nu maar in mij.

De andere proberen te winnen,
Tussen leven en dood.
Over wel en niet,
Over alles en niets.

Wees alsjeblieft stil,
Ik wil het niet meer horen.
Jullie praten te hard,
Laat me met rust.

Even zachtjes huilen,
Zonder iemand het merkt.
Ik ben zo moe,
Maar kan niet stoppen.

Ik wil geen hulp meer,
Niet meer zoals nu.
Ik wil alles in me eentje doen,
Tot het eind.

Want dan heb ik gewonnen,
Als alles is gelukt.
Ook al heb ik verloren,
Ik ben klaar.

Nu ga ik mijn ogen sluiten,
Gaat een laatste traan.
Van wang naar me kin,
Waarmee hij dit gedicht sluit.