Anders van binnen.

Zo hard als steen
Van binnen, maar van buiten zo alleen
Het gevoel dat niemand je begrijpt
Elke keer weer die pijn als je hart sameknijpt
Bij elke belediging wordt er een nieuwe muur gebouwd
Er is gewoon niemand die je echt vertrouwd
Zoveel tranen en verdriet
Maar niemand die het echt ziet
Ik wil alles er wel uit laten
Ik wil er wel over praten
Ik zit vast achter mijn eigen muur
Als ik deze afbreek wordt mijn leven zuur
Laat het maar zo zijn zoals het is
Maar ga me niet vertellen wat ik allemaal mis
Ik weet dat ik anders ben
En dat ik van alles wegren
Maar als jullie voelde wat ik voel
Dan zouden jullie weten wat ik bedoel
Zoveel tranen en verdriet
Maar er is toch niemand die me ziet.

-Sarai