vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
de kleine zwerfjongen
Daar stond hij dan
De kleine zwerfjongen
Met blote voetjes op hard steen
Sloeg hij zijn ogen neer
Schraapte zijn laatste kracht bijeen
En zuchtte diep
“ik kan niet meerâ€
Een zakmes in zijn rechterhand
Zijn ogen hol en leeg
De mensen draalden hem voorbij
Hij keek ze aan, en zweeg
Met een scherpe blik
Keek hij het noodlot in de ogen
“bidden?†murmelde hij, “ik?â€
“ik heb god toch al nooit gemogen.â€
Reacties op ‘de kleine zwerfjongen’
-
Heftig.. Vind dat je het echt mooi omschrijft; zie het helemaal voor me hoe hij daar staat..
-Lin- - 10-07-2013 om 12:23