Kinderkanker
Altijd heb ik al geweten,
Dat jij anders was dan mij.
Altijd had ik al geloofd,
In een toekomst met ons allebei.
Wij pastten bij elkaar,
We konden samen lachen, samen huilen, samen gelukkig zijn.
Wij pastten bij elkaar,
Ik hield van je ook al was je nog zo klein.
Je had zo'n mooie toekomst voor ogen,
Je had zulke mooie plannen gemaakt.
Je had zo'n mooie toekomst voor ogen,
Jammer dat je het doel niet hebt geraakt.
Je werd ziek en rilde van de kou,
Ik zat met jou bij de openhaard om ons op te warmen.
"Mama, zult U mij alstublieft niet vergeten?"
"Natuurlijk niet mijn zoon, jij blijft in ons hart."
Dit was het laatste moment met mijn zoon,
Vredig stervend in mijn armen.

Ingezonden door
Geplaatst op
04-07-2013
Over dit gedicht
Gelukkig niet zelf meegemaakt, maar zulke dingen gebeuren echt
Geef uw waardering
Op basis van 4 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Achterlaten Armen Haardvuur Kinderkanker Openhaard VerdrietReacties op ‘Kinderkanker’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!