vlinder
Vlinder
een mooie vlinder komt tot leven
als ze haar ogen opent begint ze te beven
ze beeft uit angst voor wat ze ziet
ze dacht aan iets moois maar dat zag ze niet
ze zag de harde wereld hoe iedereen soms kan zijn
ze durfde haar vleugels niet uit te slaan
bang voor de pijn bang voor de pijn
die ze zou voelen bang voor de
wrede wereld elke dag maar weer
haar vleugels begonnen te trillen ze kon haast niet meer
ze ging langzaam haar vleugels uitslaan
want ze wou er gewoon voor vechten
met haar gedachten ik kan heus dit
harde wereld wel aan dit harde wereld
waar alles draait om vreugde boosheid en verdriet
ze vloog snel weg en dacht niet aan de dingen die ze
in de wereld allemaal ziet
Reacties op ‘vlinder’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!