Zie maar
Ik dacht dat ik mensenkennis had vergaard,
Maar ik heb mijn vergissing met pijn in mijn hart aanvaard,
Je blijft voor mij een niet te peilen vrouw,
Die ik niet langer meer vertrouw.
Jij bent nep, lijkt wel oprecht,
Aan je woord houden... daarin ben je slecht,
Jouw buitenkant is zonder twijfel een wonderschone schil,
De binnenkant is niet langer wat ik wil.
Heb geprobeerd je voor mij te winnen,
Maar jouw houding heeft mij doen herbezinnen,
Mijn grens is bereikt,
Ik ben je liever en beter kwijt.
Je gaf me een zeker inzicht,
En mijn levensverwachting een nieuw gezicht,
Ik hoop voor jou dat jij toch iemand vindt,
Die jij wel behandelt als een ware vrind,

Ingezonden door
Geplaatst op
24-12-2008
Over dit gedicht
Jij vertelde dat ik altijd op je zou kunnen rekenen. Waar was je dan op de momenten dat ik met je wilde praten en uithuilen? Belofte maakt schuld weet je?
Geef uw waardering
Op basis van 4 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Afscheid Herinnering Inzicht NepReacties op ‘Zie maar’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!