Noorderlicht

Stilzwijgend, iedere avond weer,
Sta je daar zo stil te stralen,
Al schitterend kijk je op ons neer.

In de donkerste luchten,
Straalt jouw helder licht,
Waarnaar gedachten kunnen vluchten.

Al ben jij daar niet alleen,
Mijn oog valt toch steeds op jou,
Jij straalt mooier dan menigeen.

Al velen heb jij de weg gewezen,
De reis misschien wat minder zwaar gemaakt,
Vele gevoelens in de nacht genezen.

Misschien is er al veel over jou gedicht,
Wat ik vertel is dan niet eens meer echt bijzonder,
Toch blijf jij mijn rots, mijn Noorderlicht.