Rust zacht
Lieve Christian,
Ik weet niet wat ik moet zeggen.
We waren niet de beste vrienden.
We gaan je in de klas missen,
Je lach is niet te wissen.
Onze klas was zo close,
Soms waren we wel eens boos op iemand..
En ook wel eens op jou,
Maar nu, nu moeten we je missen.
Maar we gaan je niet uit onze gedachtes wissen.
Ik hoor je stem ergens sissen.
Maar toch komt er een dag dat we je heel erg gaan missen.
Ik kom elke dag een stukje van je tegen.
Wat me aan je doet denken,
En me je nog erger laat missen.
Maar nu, nu op dit moment.
Zo onverwachts.
Ik vergeet nooit meer joun lach.
Uit het oog maar niet uit het hart.
Rust zacht lieve Christian...
Reacties op ‘Rust zacht’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!