vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Rust in peace
Mensen komen
Mensen gaan,
Er loopt nu een traan,
Een traan over mijn wang.
Niemand, niemand was zoals jou.
Niemand begreep mij zoals jou..
Niemand had zo'n lach als jou..
Kon ik je nog maar even zien.
Even gouw, voor dat ik rouw.
Want we missen jou..
Onze tijden zijn niet te wissen.
We zullen je missen,
En ons bij je houden..
Ingezonden door
Geplaatst op
29-06-2013
Geef uw waardering
Op basis van 2 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
IkgajemissenReacties op ‘Rust in peace’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!