vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Achtste groepers huilen niet
Een vrolijk meisje,
In groep acht.
Een ster in voetbal,
Maar wie had dit verwacht.
Ze werd ziek,
Ernstig ziek.
Ze kreeg kanker,
En ze was in paniek.
Het ging steeds slechter,
Ze moest blijven in het ziekenhuis.
Haar leven veranderde,
Het ziekenhuis werd haar thuis.
Toen was het klaar,
Haar leven was voorbij.
Ze was een leuke meid,
Voor hem, voor haar, voor mij.
Heb respect voor mensen met kanker,
Mensen die ziek zijn.
Ze voelen andere dingen dan wij,
Zij voelen pijn.
Reacties op ‘Achtste groepers huilen niet’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!