Stemmen

Stemmen

In gedachten schrijf ik een brief.
"Wees toch niet boos, ik vind je echt lief"
"Ik kon het leven niet meer aan, heb besloten om eruit te gaan "

In gedachten schrijf ik het op.
Totdat een stem roept...."alsjeblieft...hou op..."

Ik wil helemaal nog niet gaan.
Waarom doen mijn gedachtes mij dit aan.

Ze brengen me bijna naar dat eind,
terwijl er nog zo vaak zon in mijn leven schijnt.

Waarom is er die innerlijke stem,
die net doet of ik zelf dat negatieve ben.

Angst is het enige wat ik nu voel.
Bang dat die stem mij ooit brengt naar zijn doel.
Bang, dat ik die brief ooit echt schrijven zal.
En ik mezelf niet meer kan redden van die val.

Die val, opgezet door het duistere in mij.
Alsjeblieft...maak mij van die duisterheid vrij.