Foto

Op een zonnige zomeravond,
luisterend naar de prominente aanwezigheid
van een doodse stilte,
maakte ik een foto van mijn bestaan.

Kijkend naar de zelfgekleurde dagen
met de potloodgeur nog in mijn neus
nestelt zich een hevig verlangen
zich net niet diep genoeg
om onvergankelijk en echt te zijn.

De zure smaak van vergeten vreugde
bijt zelfzuchtig in mijn tong.
Ze laat de schoonheid van het leven
verdwijnen met de noorderzon.