vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Monologen als dromen
heb stukjes drama geraapt
uit het toneelspel van mensen
zonder geluid en publiek
expressieve mimiek
voorkwam schamen voor tranen
en het stokken van adem
pas achter het vallend gordijn
mocht ieder zichzelf weer zijn
in een demasqué van gevoelens
heb de scenes gelijmd
decors uit het leven genomen
geen monologen als dromen
met publiek en geluid
kunnen mensen weer spelen
eindelijk hun narcissus weer strelen
wil melker
22/06/2013
www.wilmelkerrafels.deds.nl
Ingezonden door
Geplaatst op
22-06-2013
Geef uw waardering
Op basis van 2 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Leven ToneelspelenReacties op ‘Monologen als dromen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!