De vlucht

Een luide kreet gevolg door een zucht.
Alsmaar op de vlucht.
Op de vlucht voor het verleden en de pijn.
Angst voor de toekomst en het bewustzijn.
Bewustzijn van de leegte en het verdriet.
Al schiet je me lek, ik vergeet het niet.
Dat gevoel en dat moment.
Onderhand al aan gewent.
Tranen die staan te springen en smachten naar stromen.
Stromen als de golven van de zee.
Maar ik, ik mag niet huilen.
Ik moet het verschuilen.
Met een masker op mijn gezicht.
Dat 's morgens klaarligt.
Want ik ben het gewent.
Het gevoel, het moment.
Mijn gezicht voelt als cement.
Geen emotie, pijn, verdriet.
Dat ik achter me liet.
Op de vlucht.
Alsmaar door.
Opnieuw een kreet en een zucht.
Dat ik dag en nacht aanhoor.