nog steeds zo bang

Ik kan de dagen niet meer tellen,
de minuten niet meer zien.
Fluisterend in mezelf dat het beter wordt misschien.
Knijpend in m’n handen, tranen op m’n wang.
Toch zo lang geleden maar nog steeds zo bang.
Jaren gaat verder maar het gevoel blijft altijd bestaan.
Alsof het bang is om te worden vergeten en geen zin heeft om te gaan.
Het zal altijd bij me blijven ook al doet het zoveel pijn.
Ik kan het geen plekje geven, want het is nog niet voorbij.