Rust zacht

Ik zit naast mijn bed, mijn handen vouwen samen.
Een gebed naar de hemel,en ik sluit af met een amen.
Hoe kon het zo lopen, het ging zo lang goed.
mijn gedachten nu zo leeg, denkend aan jou.
ik mis je stem, je lach en je aanwezigheid.
Elke dag hoop ik weer, dat ik je zie of een berichtje van je krijg.
sorry ervoor dat ik niet bij je kon zijn, dat toen het slecht ging ik nooit kwam.
sorry dat ik niet met je meevocht, toen je zo erg leidde.
nu kijk je van boven, en help je me met de juiste stappen nemen.
Wachtend tot ik weer bij je kan zijn, je vasthouden en je stem horen.
Je bent pas vergeten als niemand meer aan je denkt,
Maar ik kan je niet vergeten, je was veelste speciaal voor mij.
er rollen tranen over mijn wangen, je weet dat ik die voor jou laat vallen.
ze zijn zwaar, zo zwaar als een knikker.
Als ik even aan je denk zie ik je mooie lach voor me.
Op die momenten krijg ik steeds meer spijt dat ik niet bij je kon zijn.
Na 3 jaar vechten en leiden, was je zo goed als genezen.
maar de ene kleine terugval, het werd je te veel om er nog voor te vechten.
Ik volg de weg van ons. maar dan alleen.
ik moet verder, verder met mijn leven.
ik hou van je ik denk aan je, zolang je dat niet vergeet.
wachten tot ik je in mijn armen kan sluiten, dan is mijn leven pas weer compleet.