Even sta ik stil

Even sta ik stil
En kan ik niet meer lopen
Ik ben verslagen door de angst
Ik kan even niet meer hopen.

Even voel ik mij verslagen
En gaat het niet zo goed
Maar ik moet me af gaan vragen
Hoe het nu toch verder moet.

Even kijk ik achterom
En zie ik weer die vreugde
En dan zie ik het geluk
En het leven waar ik me zo op verheugde.

Even voel ik een glimlach zweven
En zie ik mijn kinderen staan
Jaren kon ik ze alles geven
Maar dat kan nu niet meer worden gedaan

Even zie ik jou weer lopen
Vol trots en levenslust
Maar toen werd je lamgeslagen
Waardoor je helaas werd uitgeblust.

Even kijk ik naar mezelf
En zie ik een sterke vrouw
Maar ik twijfel of ik dat ben
Ik laat mijn schouders hangen..ben ik dat nou?

Even lijk ik het op te gaan geven
Maar dat gaat niet helpen dat weet ik wel
Dus moet ik nu een weg gaan vinden
Om weer mee te doen aan dat levensspel.

Even heb ik stil gestaan
Maar ik ben toch weer gaan lopen
Ik zal mijn gezin voor blijven gaan
En op betere tijden hopen.