Je bent van mij

De steenkoude grond voelt koud aan mijn rug.
Nog eens kijk ik rond, heel vlug.
Ik plof iets te hard terug met mijn hoofd op de stenen,
Even voel ik me helemaal verdwenen.
Ik aarzel niet en blijf nog even zo liggen starend naar de sterren.
Maar helaas zie ik in mijn ooghoek een auto komen van verre.
Ik sluit mijn ogen en tel kalm tot 5.
Het geluid van de weg wordt luider, ik verstijf.
Een moment flits mijn leven voorbij,
de koude wind waait over mij.
Twee handen pakken de mijne stevig beet,
Ze voelen klam en bezweet.
Je bent boos, boos op mij.
En schreeuwt doe dat nooit meer en blijf van mij.
Ik lach, knipoog en zoen.
Alles weer overdoen.