vorige gedicht
vorige gedicht
sterfbed
Terwijl ik wacht tot je wakker wordt
sta ik op en loop langzaam naar het raam
doe je ogen open, zeg dat je van me houdt
fluister zachtjes mijn naam
hef je hand op met je resterende kracht
neem me bij de arm, wrijf erover, zacht
gewoon, om te laten weten dat je er nog bent
gewoon, om te laten weten dat je me nog kent
Terwijl ik wacht tot je wakker wordt
zet ik me zuchtend naast je neer
terwijl de zon op en onder gaat, steeds weer
wrijf ik zachtjes over je krullende haar,
gebonden door een rekker
tegen hun zin bij elkaar
Reacties op ‘sterfbed’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!