Verborgen verdriet

Zoveel mensen, alleen in hun verdriet,
Zonder iemand in de buurt, niemand die het ziet.
Eenzaam, verdwaasd, gelaten,
Door elk sprankeltje geluk in de steek gelaten.
Ze omringen ons elke dag,
Vaak siert op hun lippen een stralende lach.
Maar wat er diep vanbinnen schuilt,
Hoe hun hart zo vaak tranen met tuiten huilt,
En hoe het lijkt alsof het nooit meer stopt met bloeden,
Er is niemand die het maar kan vermoeden.
Daarom, wees toch lief voor iedereen,
En loop nooit in een boog om mensen heen.
Want ook al kan je niet zien wie je warmte nodig heeft,
Het kan toch geen kwaad als je eenieder je glimlach geeft.
En door wat begrip en een luisterend oor een hart kunnen raken,
Kan het leven van een somber mens toch een beetje draaglijker maken.