pijn van depressie

tranen vloeien over me wangen
ik kijk naar buiten en zie me leven langzaam wegbranden
geen hoop, geen doel meer voor ogen
je ziel word langzaam uit je lijf gerukt
de zwakte wilt je lichaam niet verlaten
je voelt je moe, wilt alleen maar slapen
negatieve gedachten die helemaal niet in je hoofd moeten zijn
het lijkt alsof de duivels een kringetje om je dansen
handen stevig vast, band lijkt haast niet te breken
hoe kom je hieruit?
veel vraagtekens en onbeantwoorde vragen
wachtend hoelang je dit nog volhoud
en het enigste wat mensen doen is klagen
maar niemand weet dat ik een lach op me gezicht heb
en van binnen breek.
dit is mijn depressie en ik kom er niet meer uit
vast in mijn pijn en verdriet
god alstublieft..
ik hoop dat u mij wel ziet.