dag pappa.

Pappa.

Pap , ik snap niet waarom je bent gegaan.
Je had er kunnen staan..
Je had me met een diploma kunnen zien gaan.
Maar nee..
Ik moet nu voor je steen staan.
De armen die me omhelsde zijn ineens onbereikbaar geworden.

Ik heb nog zoveel vragen.
Maar het blijft stil.
Alles gaat door.
Ik wil gehoor, die ene vraag.
Waarom ging je niet door.

Kinderen die zorgeloos met hun vader lopen.
Die savonds er dichtbij kropen.
Ik kan niet zeggen dat ik het mis .
Want ik weet niet hoe het is.

Kijk je nog wel eens naar beneden.
Of heb je de rust gevonden.
Ik vraag me zoveel af .
Maar bedek de diepste wonden.

Door de onbereikbaarheid, moet ik het doen met een luchtkusje.
Door de warmte van een vader te hebben verloren.
Moet ik nu echt doorgaan.
Ik had gehoopt dat je er had kunnen staan

Maar doorgaan is niet vergeten.

Ik hou van je op de manier ik herinner .
Op de manier jij warmte gaf.

Dag pappa.