Op eigen benen staan

Een mooie meid
Door het leven opgeslokt
Door het leven vernietigd
Door het leven  zichzelf verloren
 
Kan nietmeer zien
Hoe mooi ze is
Hoe bijzonder ze is
Alleen de angst
 
Sluit zich af voor de wereld
En doet of ze altijd blij is
Is verpest
Door de mensen om haar heen
 
Nu in een neerwaardse spiraal
Gevoel dat ze alleen is
Vlucht in zijn armen
Durft niet op eigen benen te staan
 
Stort zometeen in
Dan word je opgesloten
Ver bij je benen vandaan
Ver bij je bestaan vandaan
 
Word zometeen opgesloten
Helemaal alleen
Dan komen de tranen
De angsten
 
Alles ineens omhoog
Dan geen benen meer
Alleen de mensen om je heen
Die de zusters afleiden
Om andere te helpen kotsen
 
Alleen de slechte invloeden nogmaar
Alleen de vergiffenis
Van jezelf nog nodig
En dan langzaam
 
Dan glijd je heel langzaam weg