Eenzaam

Eenzaamheid ik weet wat het betekend, eenzaamheid ik weet hoe het voelt.
Ik voel me onbegrepen en weet ook nooit wat jij bedoelt.
Alles wat ik zeg of doe, het valt altijd in slechte aarde.
Zo’n leven valt me al die jaren al zwaar en weet niet hoe ik toch die lach bewaarde.
Voor mij lijk je wel iemand die twee mensen bezit.
Één waar ik heel veel van hou en die me laat zien dat ik diep in zijn hartje zit.
Maar ook één die naar mijn gedacht de hele dag de strijd aanbind, duidelijk voor mij een met teveel pit.
Ik kan zo niet gelukkig zijn en weet het gewoon niet meer.
Mijn verstand wil het opgeven maar mijn hart wint elke keer.
Helaas ben ik wel mezelf verloren mijn leven voelt als één groot gevecht.
Ik kan niet meer spontaan lachen en denk steeds……ben ik nu echt zo slecht?
Vragen doe ik het aan iedereen omdat ik zelf het antwoord niet meer vind.
En er word steeds bevestigd, patries jij bent een heel goed kind!
Waarom zag jij dat ook zo tot zeven jaar geleden, maar ben je nu enkel over mij maar heel erg ontevreden?
Pijn dat is wat ik voel door heel mijn lijf en met heel mijn hart.
Dit is een gevecht dat niet te winnen valt mijn leven is echt helemaal zwart.
Al die jaren geleden toen je onbereikbaar leek behandelde je mij met veel respect en begrip.
Jou andere kant toonde jij toen tegen één iemand maar ik dacht hij is zo niet……zij behandeld hem ook heel slecht en zit altijd in een dip.
Jij lijkt begripvol en goed voor alle mensen op deze aarde, maar ik ben doordat ik met je door het leven wil tot het vriespunt gezakt in waarde!
Ik vraag me af waarom doe je me zoveel pijn…….waardoor dat nu werkelijk is…….ik weet alleen dat ik mezelf en die lieve vent van in het begin ongelooflijk hart mis!