Kerstkaars
Je wordt gemaakt van gesmolten vet en een lont,misschien ben je lang,kort,dik maar zeker rond.
Ze pakken je lekker in folie of in een doos,
dan wordt je weggelegd voor een hele poos.
Dan komt de decembermaand in zicht,
je wordt uitge pakt en ziet weer licht.
De mooiste plaats krijg je dan in huis,
op de tafel mag je staan of zelfs op de buis.
Daar komt iemand van het gezin,
ze heeft een vlam en houdt die bij je begin.
Na even een verschroeiende pijn,
voel je je lekker en brand je weer fijn.
Warmte geef je en ook nog eens licht,
je tovert een lach op ieders gezicht.
Mensen zien je staan in je volle pracht,
je hebt iets bijzonders in huis gebracht.
Mensen wensen elkaar het beste toe,
jij flakkert wat maar bent nog niet moe.
Je wordt wel kleiner elke dag een beetje,
maar daar ben je voor gemaakt dat weet je .
Je vet is op en je lont wordt te klein,
het is met je gebeurt maar doet je geen pijn.
Dit verhaal is gebeurt op iets waars,
ik heb echt geleefd,ik was de kerstkaars.
Reacties op ‘Kerstkaars’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!