vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
niet weer
niet weer
Beneveld draaide ik
als een tol
leeg van binnen
en ook vol
Niemand wist
waar ik was gebleven
had me helemaal
afgeschreven
Verdwaasd
keek ik om me heen
was ik nu echt
heel alleen
Wilde zo graag
mijn Lief beminnen
raakte hiervan
buiten mijn zinnen
In mijn hoofd
een doffe pijn
geloof me dat
was echt niet fijn
Waggelde
een rondje aarde
terwijl ik in
het niets staarde
Plofte
op een bank neer
terwijl het draaide
meer en meer
Een zachte arm
pakte me vast
en ik verloor
een hele last
Vlijde mn hoofd
voorzichtig neer
dacht bij mezelf
dit niet weer
- Boendy -
Reacties op ‘niet weer’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!