Verwerking

Je hebt me keihard bedrogen.
Je loog zelfs recht in mijn ogen.
Waarom vertelde je het niet toen ik het vroeg?
Ik snap nog niet waar dat op sloeg.

In t begin heb je me beloofd.
Me te vertellen wanneer je gevoel voor mij zou zijn gedoofd.
Je zou het zeggen als er ooit een ander zou zijn.
Dat deed je niet, en dat doet zo ontzettend veel pijn.

Na een week zit de pijn nog heel diep.
Nou, ik heb veel liever de griep.
Hoe kon je me dit aandoen?
Ik voel me een enorme oen.

Ik heb dit vaker meegemaakt.
Maar geen enkele keer dat het me zo heeft geraakt.
Ik voelde me bij jou zo veilig.
Maar achteraf deed je heel schijnheilig.

Je was gewoon heel goed aan het acteren.
Toen je me zei dat je het nog met mij wilde proberen.
Toen je dat zei maakte je me zo blij.
Maar voor jou was het eigenlijk al voorbij.

Ik vroeg je; ‘’zal ik op de grond slapen dan maar?’’
Ik heb me hart verbrand en nu zit er weer een blaar.
Nachten lang slaap ik al slecht.
Ik dacht alles wat jij me zegt meen je oprecht.

Waaraan heb ik dit verdiend?
Je zei me dat je me niet kwijt wilde sowieso niet als vriend.
Je kan je toch ook wel bedenken dat, dat niet gebeurd als je zo tegen iemand liegt?
Waarom heb je het niet gewoon opgebiecht?

Dat had mij zoveel pijn kunnen besparen.
Maar nu, nu lig ik ’s nachts uren voor me uit te staren.
Ik probeer erachter te komen wat ik fout heb gedaan.
Wat er dan tevoorschijn komt is eerst een hele dikke traan.

Ik wilde echt alles voor je doen.
Zelfs met dat wetende in je achterhoofd had je geen fatsoen.
Geen fatsoen om eerlijk tegen mij te zijn.
Ik kwam erachter en dacht toen het is beter als ik verdwijn.

Je had een heel weekend om het te vertellen.
Je maakte een fout en die is niet meer te herstellen.
Ik krijg nu in de gaten.
Dat het moeilijk wordt om weer iemand in me hart toe te laten.

Verdiende ik de waarheid niet.
Ik vraag me nu af is dit mijn levenslied?
Ik ben al die tijd goed voor je geweest.
Of ben ik nou echt zo’n beest.

Waarover heb je eigenlijk nog meer gelogen?
Heb je me al die tijd ook bedrogen?
Dat gaat er elke nacht door mijn gedachten.
Helemaal niets dat de pijn kan doen verzachten.

Als je het mij eerder had verteld.
Dan had het me niet zo gekweld.
Ik hoop dat de harten pijn snel weggaat.
Geen enkel gevoel meer voor jou, zelfs geen haat.

Er zit nu een grote muur om mijn hart heen.
Ik vraag me af komt er ooit nog iemand doorheen.
Om mijn hart weer met liefde te vullen.
De tijd zal het onthullen.

Elke nacht schrik ik wel een aantal keer wakker.
Maar ik weet in mijn hoofd jij bent zwakker.
Beelden door me hoofd van wat er misschien is gebeurd.
Ik hoor mijn hart die dan weer scheurt.

Ik hoop dat ik ooit nog het geluk zal vinden.
Iemand waar ik me mee durf te binden.
Ik hoop niet dat je het verpest hebt.
En dat op den duur de pijn wegebt.