1001 Gedichten

1001 gedichten

Zet ook uw gedichten op 1001Gedichten.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht
vorige gedicht

De hemel huilde

Wilde proberen in woorden
Iets te verbeelden van het leed
Iets te kunnen zeggen van
Wat de dood deed

Maar het was mij onmogelijk
Om in dichtend opzicht
De pijn vorm te geven
Zoals het ontwricht

De gang naar het graf
Het donkere zwart
Onbegrip en verdriet
Het innerlijk verward

De aarde spreidde haar mond
Wijd open was de grond
Hoe moeder aarde
Haar lichaam verslond

De hemel huilde
In troosteloos grijs
Haar verdriet uit
Op smartelijke wijs

Wie zou doorgronden
Wie kan verstaan
Wat moet er door
De mens zijn gegaan

Zij die zo dichtbij
Haar afbraak zagen
Nog tot voor kort
Telde de dagen

Een blik in ogen
Openbaarde pijn
Van hen die
Nabestaanden zijn

Dan is het te kort
Elk mensen praat
Als het over
Sterven gaat

Staan wij leeg
Zonder zinnig woord
Bij die allesbeslissende
Eeuwigheidspoort

Bij dit grote verdriet
Ziet ons oog
Enkel nog maar
Naar omhoog

Ontferm machtig God
Sta aan hun zij
Sta een ieder
Persoonlijk nabij

Heer ondersteun
Wees Gij hun kracht
Sterk en wees goed
In deze nacht

vorige gedicht
Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Geplaatst op

Geef uw waardering

Op basis van 11 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.

Social Media

Tags

Begrafenis Dood Nabestaanden Overlijden Verdriet

Reacties op ‘De hemel huilde’

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!

De hemel huilde