De hemel huilde
Wilde proberen in woorden
Iets te verbeelden van het leed
Iets te kunnen zeggen van
Wat de dood deed
Maar het was mij onmogelijk
Om in dichtend opzicht
De pijn vorm te geven
Zoals het ontwricht
De gang naar het graf
Het donkere zwart
Onbegrip en verdriet
Het innerlijk verward
De aarde spreidde haar mond
Wijd open was de grond
Hoe moeder aarde
Haar lichaam verslond
De hemel huilde
In troosteloos grijs
Haar verdriet uit
Op smartelijke wijs
Wie zou doorgronden
Wie kan verstaan
Wat moet er door
De mens zijn gegaan
Zij die zo dichtbij
Haar afbraak zagen
Nog tot voor kort
Telde de dagen
Een blik in ogen
Openbaarde pijn
Van hen die
Nabestaanden zijn
Dan is het te kort
Elk mensen praat
Als het over
Sterven gaat
Staan wij leeg
Zonder zinnig woord
Bij die allesbeslissende
Eeuwigheidspoort
Bij dit grote verdriet
Ziet ons oog
Enkel nog maar
Naar omhoog
Ontferm machtig God
Sta aan hun zij
Sta een ieder
Persoonlijk nabij
Heer ondersteun
Wees Gij hun kracht
Sterk en wees goed
In deze nacht

Ingezonden door
Geplaatst op
25-05-2013
Geef uw waardering
Op basis van 11 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Begrafenis Dood Nabestaanden Overlijden VerdrietReacties op ‘De hemel huilde’
-
ik ben niet gelovig, maar dit is echt een prachtig gedicht
sleepzz - 26-05-2013 om 00:10
-
erg mooooooi!
Bibi - 26-05-2013 om 17:51
-
heel mooi weer:)
Soe-zie - 26-05-2013 om 19:08
-
Heel mooi geschreven!
Reiziger - 26-05-2013 om 22:59
-
WOW... echt wow... elke keer verbaas je me weer hoe treffend je gedichten kunnen zijn, wat een verhalen jijj kunt verwoorden, echt wow... liefs,Rianne
Verwijderde gebruiker - 28-05-2013 om 20:44