Duif

Je zit daar maar
op onze koer
schuw en bang
als voetstappen
jou lijf naderen

dan vlucht je van ons weg
met je laatste krachten
van je vleugels
vlucht je ons voorbij

Eten wil je niet doen
je bent ziek
je bent te jong
zonder mama om je heen
je bent zo …
alleen

Arme duif
als je niet eet
dan zal je doodgaan
laat dat niet gebeuren
alstublieft
vecht! voor je leven
laat ons, je wereld inkleuren

Dan kom je, je ziekte weer te boven
dan ben je weer gelukkig en blij
spreid je je vleugels
de wijde wereld in …
het is zo, dat het moet

Als jij weer gelukkig en vrij bent
dan zijn wij dat ook …



@Gedichtenlady
dichteres sinds 1 maart 2005
wil je mijn hersenspinsels lezen?
surf dan snel naar:
www.raissagedichten.jouwweb.nl

volg me ook op:
www.gedichtenlady-gedichten.blogspot.com