Onzichtbaar

Ik wordt overmand door mijn verdriet,
Ik wil hem wakker schudden, zodat hij me ziet.

Hem vragen, een troostende arm om me heen,
Maar wat maakt het uit, je bent toch alleen.

Ik gil en schreeuw het uit,
Maar mijn mond geeft geen geluid,

Mijn lippen kennen wel de taal,
Geruisloos vertellen zij mijn verhaal.

De kou vervult mijn denken,
Ik voel het donker mij wenken,

Vragen stormen door mijn hoofd,
Ik heb ze nooit eerder geloofd,

Ik wou dat ik kon verdwijnen voor altijd,
Langzaam vervagen, zonder spijt,

Gewoon vervliegen, zoals een gedachte,
Er zal toch niemand op me wachten,

Steeds vaker bekruipt me dat gevoel,
Je bent waardeloos en zonder doel,

Verdwijn, fluistert een stem me zachtjes toe,
Vecht niet meer, je bent te moe.