Op weg (Tweede Wereldoorlog)

Helemaal alleen,
in een grote trein,
tussen vreemde vrouwen en kinderen,
niet weten waarheen.

Iedereen huilt,
iedereen schreeuwt,
ik begrijp niet waarom,
ik ben al dagen bevuild.

Waar is mijn zus?
Waar zijn papa en mama?
Mijn knuffel hou ik stevig vast,
En geef hem een kus.

En als dit rammelding,
eindelijk stilstaat,
moeten we eruit.
Ik hoor zingen.

Er wordt geroepen:
ze mogen douchen,
ik ben blij,
we moeten staan in groepen.

Iedereen kleedt zich uit.
Een oude vrouw komt naar me toe,
ze is niet zo blij.
Ze zegt: Je gaat lekker slapen, doe je kleding maar uit.

Dus ze gaan slapen,
nog even mijn avondgebedje.
De deur slaat dicht,
Ik hou mijn knuffel stevig vast.

Fijn, nu kan ik eindelijk slapen.

Auteur: Sanne Vlastuin