Soms

Soms heb je het gevoel dat niemand je kent,
Dat iedereen je vanbuiten ziet,
Dat niemand ziet hoe je echt bent.

Soms wil je het allemaal gewoon even loslaten,
Je opsluiten in een stille kamer,
Dat je gewoon even niemand hoort praten.

Soms wil je je longen uit je lijf schreeuwen.
Je wilt roepen, krijsen en heel hard huilen,
Maar het enige wat je kan is geeuwen.

Soms wil je dat iedereen zich nergens mee bemoeit,
Dat jij gewoon kan doen wat jij wilt,
Dat het niemand ook maar iets boeit.

Soms is het enige wat je wil rust,
Niemand die iets zegt, niemand die iets doet.
Het vergt allemaal zoveel vechtlust.

Soms kunnen mensen het gewoon niet meer aan,
Ze hebben zoveel oplossingen bedacht, zoveel geprobeerd,
Maar aan alles heeft het niet voldaan.

Soms kunnen mensen het gewoon niet meer zien,
De mooiheid, de schoonheid van het prachtige leven,
Ieders leven telt voor tien,
Maar soms is het voor alle tien weggegeven!