1001 Gedichten

1001 gedichten

Zet ook uw gedichten op 1001Gedichten.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht
vorige gedicht

Verbonden en toch zo ver uit elkaar

De kenmerken waren onmiskenbaar, ergens hadden ze dezelfde oorsprong
Een neus, twee oren, twee ogen wenkbrauwen en een tong
Weliswaar kan de een zijn tong draaien en de ander rollen, en zijn er nog wat verschillen
Maar uiteindelijk zijn de verschillen klein, tenzij je het anders wilt zien, het gaat dan om willen

En toch maken we elkaar kapot, oog om oog tand om tand
In het groot werken mensen oorlogsindustrieën: het gaat dan om het ene tegen het andere land
Sommige families doen het in het klein: hard werken om de ander kapot te maken
Kapot maken waarom? Ze weten vaak niet eens meer de oorzaken

Volgens de een was het zus, volgens de ander niet en zag de een het helemaal fout
`Kan er geen zand over, telt het dan niet dat je ergens van elkaar houdt?’
Dat zou inderdaad vaker een reden moeten zijn, voor een familie en ook voor een land
Begrip voor elkaar, gewoon een beetje coulant.

vorige gedicht
Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Geplaatst op

Geef uw waardering

Op basis van 4 stemmen krijgt dit gedicht 2 van de 5 sterren.

Social Media

Tags

Oorlog Ruzie Vergeven

Reacties op ‘Verbonden en toch zo ver uit elkaar’

Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!

Verbonden en toch zo ver uit elkaar