Verbonden en toch zo ver uit elkaar
De kenmerken waren onmiskenbaar, ergens hadden ze dezelfde oorsprong
Een neus, twee oren, twee ogen wenkbrauwen en een tong
Weliswaar kan de een zijn tong draaien en de ander rollen, en zijn er nog wat verschillen
Maar uiteindelijk zijn de verschillen klein, tenzij je het anders wilt zien, het gaat dan om willen
En toch maken we elkaar kapot, oog om oog tand om tand
In het groot werken mensen oorlogsindustrieën: het gaat dan om het ene tegen het andere land
Sommige families doen het in het klein: hard werken om de ander kapot te maken
Kapot maken waarom? Ze weten vaak niet eens meer de oorzaken
Volgens de een was het zus, volgens de ander niet en zag de een het helemaal fout
`Kan er geen zand over, telt het dan niet dat je ergens van elkaar houdt?’
Dat zou inderdaad vaker een reden moeten zijn, voor een familie en ook voor een land
Begrip voor elkaar, gewoon een beetje coulant.
Reacties op ‘Verbonden en toch zo ver uit elkaar’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!