`Maar buurvrouw wat doet u nu?'

Met een klap smeet ze de poort dicht en liep de tuin in
`Wat een trut, wat een raar mens’ dacht ze. Terwijl ze vroeger was als een vriendin
Oppassen tijdens de vakanties, de post weghalen en met zorg de planten water geven
En in de vakanties bloeiden ze op, de half dode planten kwamen weer tot leven

Maar ook dit keer had de buurvrouw weer een bak commentaar
Er was een takje dood, en ze zou hebben zitten knotten met een schaar
`Wat een flauwekul, alleen goed water gegeven en steeds wat naar de zon gedraaid’
Ze was de tuin door en het huis in. Ze voelde zich genaaid.

Ze had voor de goede vrede haar best gedaan: ook de ramen gezeemd en de tuin gedaan
En dat allemaal om die oude vriendin weer terug te krijgen, maar nu voelde ze zich aangedaan
Ze begreep er niets maar dan ook helemaal niets van, waarom doet ze zo raar?
En wat doe ik verkeerd, waarom is ze niet positief over mijn gebaar?

Haar man kwam thuis en ze vertelde het verhaal in geuren en kleuren
Met een bekentenis probeerde hij haar op te beuren
`Het ligt niet aan jou, maar aan mij’ zo lichtte hij toe
`Maar ik moest er niets van hebben en zij alleen: oh buurvrouw wat doet u nu…?’