Het onvermijdelijke graf
Na zoveel dagen
Van moeite en pijn
Is de strijd gestreden
Je zult er nooit meer zijn
Nabestaanden zagen al jaren
Doodsschaduw over jouw terrein
Steeds een stukje afsterving
Wat moet dat vreselijk zijn
Steeds meer moest je inleveren
Het lichaam brak meer af
Het gevecht tegen de dood
Het onvermijdelijke graf
Iedereen wist dat je eens zou verliezen
De vraag hoelang was daar stilzwijgend
Je was er volledig van doordrongen
Dit leven is niet blijvend
Vanaf vroege jaren al getroffen
Afbreking voor ware bloei
Ziekte teisterde je leven
Belemmerde alle groei
Het heeft steeds geheerst
In gedachten en harten
Alles was er mee verweven
De innerlijke smarten
Hoe oneindig triest
Moest dit allemaal gaan
Straks zullen wij
Aan jouw graf staan
Dan slaat besef toe
De waarheid in grond
Zal bloed gaan stromen
Uit die grote wond
Ach wat kunnen wij zeggen
Bij deze grote smart
Naar de nabestaanden
Gaat uit onze hart
Verloren heeft het lichaam
Verloren is de tijd
Verloren is het leven
Verloren is de strijd
Dan heb ik als mens
Niets meer te zeggen
Maar dan mag ik het
Bij mijn God neerleggen
Ingezonden door
Geplaatst op
18-05-2013
Geef uw waardering
Op basis van 10 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Afsterving Gestorven Verdriet Verwoestend Voorbij ZiekteReacties op ‘Het onvermijdelijke graf’
-
Mooi geschreven! Ontroerd... Liefs Kyra
ByKyra - 18-05-2013 om 21:54
-
Zoo mooi!!!!
Erica - 19-05-2013 om 10:40
-
heel mooi, sterk gedicht... verrassend, en mooi einde ook! heel veel sterkte, liefs,Rianns
Verwijderde gebruiker - 19-05-2013 om 12:37
-
Mooie woorden!
Blue rose @}---- Vicky - 27-05-2013 om 20:17