dakloos

niet wetend wat te doen
zo zonder poen
geen dak om onder te schuilen
zit hij in een hoekje te huilen

een hand op zijn schouder
van nog een dakloze ouder
een man die net gescheiden is
met een plunjezak vol droevenis

samen vervolgen ze hun pad
trekkend door de stad
van onrecht en onbegrepenheid
misschien diep van binnen wat spijt

een leeg pand lonkt hun aan
daar dan maar slapen gaan
ieder bewoont een eigen etage
met gedachten als enige bagage

samen even genieten in de zon
het is daar dat het begon
stenen vloog ze om de oren
van jochies zo te horen

later in hun haveloze pand
rook het plots naar brand
de jochies hadden het aangestoken
een van hen is eruit gebroken
de ander heeft het niet gered
nu is hun verhaal in de krant gezet