Geen sprankeling

wij spreken
maar de woorden
fladderen in het rond

rusten nu eens
in de ene dan weer
in de andere mond

er is geen sprankeling
nooit stokt het oeverloos
geneuzel dat onze tijd verbeuzelt

ik kijk haar aan
voel trage stromen
informatie langs mij gaan

ben doodgebloed
in de niet aflatende vloed
van wetenswaardigheden

heb haar verlaten
maar de woorden
blijven zinloos met mij praten


wil melker
13/05/2013
www.wilmelkerrafels.deds.nl