vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Geen sprankeling
wij spreken
maar de woorden
fladderen in het rond
rusten nu eens
in de ene dan weer
in de andere mond
er is geen sprankeling
nooit stokt het oeverloos
geneuzel dat onze tijd verbeuzelt
ik kijk haar aan
voel trage stromen
informatie langs mij gaan
ben doodgebloed
in de niet aflatende vloed
van wetenswaardigheden
heb haar verlaten
maar de woorden
blijven zinloos met mij praten
wil melker
13/05/2013
www.wilmelkerrafels.deds.nl
Reacties op ‘Geen sprankeling’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!