Crying

Wanneer ik op een doodnormale dag rond me kijk,
zie ik niets anders dan lachende gezichten,
mensen die blij zijn met wat ze hebben bereikt.

En dan kijk ik naar mezelf,
niets waar ik blij om kan zijn.
Mijn leven, één grote hel.

Ouders die verslaafd zijn aan drank,
die alles wat we hadden verdronken hebben.

Ouders die 's avonds thuiskomen en geen eten voorzien hebben,
die verwachten dat ik alles op me neem.

Ouders die al mijn spullen in vuilniszakken gestoken hadden,
klaar om te vertrekken.

En steeds denk ik,
'Ligt het aan mij?'


Zou het?