'Onverantwoorde' Flora

Ken je het gevoel?

Het gevoel van iets beleven maar het bij piekmomenten terug even vergeten,
alsof het heden onderverdeeld is in korte maar chaotische delen.
Je voelt je psychedelisch rond dwarrelen in die ruimte van vier dimensies,
met al die golvende, fascinerende patronen die geen einde lijken te hebben
en je leiden door een ongezien kleurrijk landschap van zetels en bedden.
Alsof het vertrouwde kleurenspectrum haar beperkingen heeft, en de beperking geniepig enkel in die vierde dimensie verder leeft.

De tijd is relatief, iedereen in extase en niemand die nog vraagt naar het uur.
Allen samen, bezig, genietend van de flora geschonken door moeder natuur
Even filosoferen, even het geweld en de wreedheid van deze wereld vergeten.
Zelfreflectie en tot inkeer komen, levensdoelen en visies in vraag stellen,
dit zorgt voor confrontatie met de realiteit waar men altijd van bleef wegrennen.
Je voelt ze, die intellectuele kracht, een waterval aan ideeën waar je anders nooit aan zou hebben gedacht.
Directe ontmoeting met je eigen zelf, met je geest die onbereikbaar lijkt te zijn,
waarbij dit groene medium de mens er op wijst:

"De te overbruggen afstand voor het bereiken van een utopie, is belachelijk klein."


Ken je dat gevoel?